Piątkowe popołudnie. Jak co roku spotkaliśmy się w „wiercipiętowym” gronie, aby poznać wyniki konkursu „Najlepszy turysta – rowerzysta” za rok 2006. W miłej atmosferze podsumowaliśmy wydarzenia minionego roku, oraz poznaliśmy plany na rok 2007. Krótkie przemówienie Prezesa Oddziału Edka Kutyły, kilka uwag Przewodniczącego Komisji Turystyki Kolarskiej Mariusza Bieńkowskiego i nareszcie długo oczekiwane rozstrzygnięcie konkursu.

Z pucharami

Szczygłowice

Na lotnisku

Po dachowaniu

"Rybaczówka"

Tylko my

Wszyscy razem

Gichta

Po zaklepaniu terminu zwiedzania Browaru ruszyliśmy na Tychy. Po drodze zahaczyliśmy o myśliwski zameczek w Promnicach by odsapnąć i nacieszyć oko. Lekko spóźnieni zaparkowawszy nasze mustangi pod browarem ruszyliśmy zwiedzać browar. Trojwymiarowe kino, eksponaty, a przede wszystkim degustacja książęcego napoju chyba najbardziej nam się podobała. W drogę powrotną ruszyliśmy zadowoleni, choć droga (w zasadzie jej brak) nieco nas chyba zaskoczyła.
                                                          RenBull

Promnice

Degustacja

W komplecie

Tour de ....  wertepy

Pierwsza pomoc

Junior

Rozdanie nagród

Senior

W dniu 22.04.2007 wzięliśmy udział w otwarciu sezonu ''PIERWSZY DZWONEK'' .Trasa przebiegała ścieżkami rowerowymi po Jastrzębiu. Po rozdaniu nagród ruszyliśmy w 8 osób  na wycieczkę przez Bzie, Pawłowice później TRAKTEM CESARSKIM do Strumienia na lody. Po degustacji lodów na rynku w Strumieniu ruszyliśmy w drogę powrotną. Pogoda nam dopisywała i humory też a naszą małą grupkę prowadziła Irenka S.
                                                                       Stasiu G.

Tegoroczny obóz wędrowny przecinał Polskę pionowo w górę do morza. Trasę z Jastrzębia przez Opole, Kalisz, Konin, Gniezno, Bydgoszcz, Słupsk do Ustki pokonała dwunastoosobowa ekipa. W tym roku pierwszy raz w obozie wzięły udział aż dwie dziewczyny. Całą trasę liczącą 935 kilometrów przebyliśmy wbrew pogodzie i niepogodzie, piaskom i głównym drogom oraz wszelkim słabościom w ciągu 10 dni siedząc w siodełku 54 godziny i 49 minut. Na trasę obozu wyruszyło kilka nowych twarzy, a średnia wieku wyniosła prawie 48 lat.  O przebiegu trasy więcej szczegółów TUTAJ.

RenBull

Pewne okoliczności zmusiły nas, byśmy na rajd podjechali  samochodem - przynajmniej wypróbowaliśmy bagażnik rowerowy! Szczęśliwie udało nam się po drodze trafić na naszą grupę kolarzy i wspólnie dotarliśmy na metę 29 Rajdu Budowlanych, która tym razem miała miejsce w ośrodku "Szybiarz" w Woszczycach. Było trochę niemiłych niespodzianek w organizacji (czyżby jakiś sabotaż?), ale udało nam się upiec kiełbasę i wypić coś zimnego. Z żalem pożegnaliśmy rowerzystów, ale ktoś musiał odstawić nasze auto do Jastrzębia.
                                                                                                                             Iga

Z małymi oporami (bo Józek do pracy!) wybrałam się z grupą na rajd do Rybnika-Stodoły. Piękna pogoda, super jazda, na mecie pyszna grochówka i miłe spotkanie z rowerzystami z innych klubów. Zwłaszcza wielkie wrażenie wywarł na nas popisowy wjazd kol. Dynaka! W konkursach za bardzo nam się nie powiodło, jedynie Stasiu S. zdobył jakąś nagrodę. Spokojnie wracaliśmy do Jastrzębia, po drodze dołączył do nas "zapracowany" Józek i rajd zakończyliśmy wspólnym pieczeniem kiełbasek na naszym podwórku.
                                                                                                                              Iga

W czwartek wybraliśmy się ja i Wiesiu Z.do Lanckorony przez Nidek, Andrychów. Po drodze zatrzymaliśmy się w Parku Miniatur Architektury Europy i Świata ''INWAŁD''. Po zwiedzeniu Parku ruszyliśmy w dalszą drogę, by zwiedzić Wadowice, a później Kalwarię Zebrzydowską. Po przejechaniu ok. 120 km dojechaliśmy do celu, czyli Lanckorony. Po spacerze wśród ruin zamku i po kolacji udaliśmy się na upragniony wypoczynek. Rano po śniadaniu udaliśmy się w drogę powrotną do domu .            
                                                                                                                               Stasiu G.

"U Józka" to już tradycyjne spotkanie turystów kolarzy w posiadłości tego znanego turysty rowerowego w Palowicach, a zarazem drugi rajd organizowany przez STK "Krokus" i jej prezesa Mirka W. Jak i w poprzednim roku atrakcją były trzy wspaniałe mustangi, na których można było poczuć się jak na dzikim zachodzie i choć Indian i koltów nie, było  ale za to strzały z wiatrówki i rzut oponą to rozegrane konkursy. Na zakończenie rajdu Mirek wręczył wygranym drobne upominki i w żarze popołudniowego słońca pojechaliśmy do domu.
                                                                                                                 RenBull

Tradycyjnie już skorzystaliśmy z zaproszenia "Ondraszka" na zielonoświątkową jajecznicę. Pogoda nam dopisywała, humor i zdrówko też, więc popedałowaliśmy przez Zebrzydowice, Kończyce, Kaczyce, Pogwizdów, Cieszyn, Puńców, Dzięgielów do Cisownicy, gdzie w karczmie "U Zająca" była meta rajdu. Z ok. 240 szt. jajek, niezliczonej masy słoniny, boczku, kiełbasy i cebuli usmażyliśmy jajecznicę, po czym z wielkim apetytem ją skonsumowaliśmy. Dużą atrakcją były fajne koniki, możliwość jazdy qadem, wspólne śpiewy a nawet tańce! Po odebraniu nagród w konkursie strzeleckim wzdłuż Wisły wróciliśmy do Jastrzębia.
                                                                                                                             Iga

Chyba pierwszy raz w historii naszego klubu na metę rajdu dotarło aż 28-u Wiercipiętów, dzięki czemu udało nam się zdobyć puchar za III miejsce w kategorii najliczniejsza drużyna. Niestety tym razem nie odbyła się tradycyjna przejażdżka po Radlinie - jakieś problemy w zabezpieczeniu  trasy. Mimo to fajnie spędziliśmy czas, biorąc udział w konkursach (Boguś III miejsce w torze przeszkód) oraz odwiedzając odbywające się w Domu Sportu Targi Wyposażenia Wnętrz, Ogrodów itp., itd. Posililiśmy się pyszną grochówką, na osłodę kołaczyk i pączek. Jeszcze wspólne zdjęcie z Panią Burmistrz Miasta Radlina, która wręczyła nam puchar, a potem powrót do Jastrzębia.
                                                                                                     Iga

Przy lekkim deszczyku wyjechaliśmy z jaru by pojechać w piątkę  na rajd do Wodzisławia. Po zapisaniu się, wręczono nam upominki by po chwili wyruszyć na trasę żółtego szlaku 316Y w stronę Turzy, Gorzyczek, Uchylska do miasteczka Country w Czyżowicach. Tam po odsapnięciu i zjedzeniu grochówki ruszyliśmy w kierunku Wodzisławia na stadion do Jedlownika. Tutaj rozegrano konkursy, zjedliśmy fundowane kiełbaski (były repety :)) i odebraliśmy nagrodę za  drugie miejsce w slalomie. Mimo niepewnej pogody cała impreza była super. I chociaż w naszej piątce było aż czterech "emerytów" do domu wróciliśmy w iście kolarskim tempie (oj dali mi popalić :))
                                                                                                                       Bull

Na rajd „Kazika” pojechaliśmy w 14 osób. Tradycyjnie znanymi już drogami, przez Marklowice dotarliśmy do Radlina. Przywitawszy się w niedługim czasie ruszyliśmy na trasę wkoło największej w Europie usypanej przez człowieka hałdy stożkowej (120m). Wpierw jednak zapaliliśmy znicze na grobie zmarłego członka Klubu „Sokół”, któremu poświęcony był rajd. Meta zorganizowana była na prywatnej posiadłości, gdzie to mimo lejącego się z nieba żaru, upiekliśmy sobie kiełbaski. Po pamiątkowej fotce, my Wiercipięty, ruszyliśmy przez jankowickie Sanktuarium i wkoło przez Świerklany do Jastrzębia.
                                             Bull

Na stadionie w Pszowie tuż przed godziną 14 – tą zebrała się całkiem spora grupa rowerzystów, w tym my Wiercipięty, by uczcić Dni Pszowa i propagować turystykę rowerową. Rajd poprowadził prezes Sekcji TK „Koło”, piękną, choć nieco górzystą trasą, okolicznymi lasami. Na mecie, na stadionie w Krzyżkowicach rozegrano 5 konkurencji, by wyłonić zwycięzców i nagrodzić ich upominkami. Trzech najlepszych wśród aplauzu widzów zgromadzonych na trybunach otrzymało cenne nagrody: telefon komórkowy, telewizor lub rower. Po ogłoszeniu wyników zrealizowaliśmy rajdowe bony i pojechaliśmy w stronę domu.

Daj jeszcze ...

Ekipa

Gratisy

To nie takie proste :)

Na szlaku

Niepewność, co do pogody trochę nas odstraszyła. Mimo to po sprawdzeniu prognoz pojechaliśmy na Przełęcz Kubalonka, by stamtąd ruszyć Beskidzkim Szlakiem Planetarnym. Namierzywszy „słońce” lecieliśmy w kierunku 4 pierwszych planet, tj. Merkurego, Wenus, Ziemi i Marsa. Później już nie było tak łatwo, większa odległość jak i beskidzkie górki dały nam wycisk. Cały szlak ma tylko 12 km i zaprowadził nas do Jaworzynki na Grapę, skąd już popedałowaliśmy „Na Beskid”, dalej na Zaolziankę, gdzie zjedliśmy obiad. Stąd pozostało już tylko wdrapać się przez Stecówkę na Kubalonkę, by wrócić do domu, zaplanować wyjazd na Jurę i tamtejszy „Szlak Planetarny”.
                     Bull

Szlak

Grapa - Pluton

Na rajd Ramżów w Czerwionce – Leszczynach przybyło mniej osób niż zwykle, tak przynajmniej twierdzili organizatorzy. Małą frekwencję nie tłumaczyła aura, bo ta dopisała, było ciepło nawet upalnie. Wiercipięty reprezentowały trzy osoby. Po rozegraniu 4 konkurencji, w których Józek jako jedyny z nas wygrał nagrodę, wyruszyliśmy: on do domu, my do Rybnika na Noc Świętojańską.
                                                               Bull

We dwoje pojechaliśmy do Grabowni, bo byliśmy przekonani, że to tam tradycyjnie będzie organizowana ta impreza. Cisza tam panująca dała nam do myślenia: czy to, aby tu? Technika przyszła nam z pomocą. Telefon i internet okazał się pomocny w namierzeniu tego rajdu. Okazało się, że jest on organizowany w Wielopolu. Tam też pojechaliśmy. Śpiewy przy ognisku i pieczenie kiełbasek były w toku. Pod koniec wśród wszystkich uczestników rajdu rozlosowano upominki, później w świetle latarek rozjechaliśmy się do domów.
                                        Bull

Na I Subregionalny Rajd wybraliśmy się całą rodziną. Przy zapisach każdy uczestnik otrzymał białą koszulkę rajdową i mapkę z przewodnikiem po regionie. Następnie niebieskim szlakiem udaliśmy się w stronę Chwałęcic, nad jeziorem Rybnickim, dalej przez zaporę i leśnymi dróżkami do Kamienia, gdzie zjedliśmy pyszną grochówkę i gdzie rozegrano konkursy z bardzo cennymi nagrodami. Po zakończeniu ceremonii wręczenia nagród dalej niebieskim szlakiem pojechaliśmy na rudzki basen. Tam organizatorzy zafundowali nam występy zespołów ABBA DANCE, TATUASH oraz kabaretu KLAPS. Cała impreza, choć przygotowana przez młodych ludzi zasługuje na duże uznanie i szkoda, że tylko troje Wiercipięt w niej brało udział.
                         Bull

Na X jubileuszowy rajd rodzinny w Cieszynie wybraliśmy się tylko w dwójkę i byliśmy mile zaskoczeni, gdy okazało się, że na starcie czeka już nasz kolega Mirek. Po oficjalnym powitaniu i przemówieniu p. Grażyny Staniszewskiej, wystrojeni w odblaskowe kamizelki ruszyliśmy w trasę, którą zabezpieczała policja. Bez większych awarii czy wypadków przez Puńców, Dzięgielów i Goleszów dotarliśmy na metę w Skoczowie. Po spożyciu gorącego posiłku ruszyliśmy do Jastrzębia, by wziąć udział w tam organizowanym VIII rajdzie rodzinnym. Pod Urzędem Miasta dołączyliśmy do naszych znajomych z KTR Wiercipięta i całym peletonem - pod nadzorem policji - popedałowaliśmy do Parku Zdrojowego. Zjedliśmy pieczoną kiełbaskę i po odebraniu nagród za najliczniejszą drużynę wyruszyliśmy do domu.
                                                                                                                            Iga

Mimo, że w Jastrzębiu był rajd "Na drewnianym szlaku" w czwórkę postanowiliśmy zrobić trochę więcej kilometrów i pojechaliśmy do Jabłonkowa, by razem z Ondraszkami dotrzeć do źródeł Olzy. Trasa prowadziła nas wzdłuż Olzy, ale podjazdy też były! U podnóża góry zostawiliśmy rowery, a potem pieszo brnęliśmy do źródła, które ciężko było znaleźć. W końcu w zaroślach znaleźliśmy cel naszej wyprawy. Zaśpiewaliśmy kilka piosenek, a potem - niestety już w deszczu - popedałowaliśmy na metę, gdzie czekał na nas gorący posiłek i o dziwo! - puchar dla drużyny z najbardziej oddalonej miejscowości. Mokrzy, zziębnięci, ale bardzo usatysfakcjonowani wracaliśmy do Jastrzębia.08.07.Kolejny raz wybraliśmy się na wycieczkę Ondraszka. Dołączyliśmy do nich na dworcu kolejowym w Karwinie, potem bocznymi drogami - często przystając, by posłuchać ciekawych opowiastek prowadzących o mijanych miejscach - dojechaliśmy do Orłowej. Jak zwykle przejażdżka była bardzo udana, zdobyliśmy wiele nowych informacji, a na koniec nasz przewodnik zaprowadził nas na piknik PZKO w Rychwałdzie. Było bardzo sielsko i sympatycznie, niestety musieliśmy wracać do domu nim zaczęła się właściwa zabawa!
                                                                          Iga

Kolejny raz wybraliśmy się na wycieczkę Ondraszka. Dołączyliśmy do nich na dworcu kolejowym w Karwinie, potem bocznymi drogami - często przystając, by posłuchać ciekawych opowiastek prowadzących o mijanych miejscach - dojechaliśmy do Orłowej. Jak zwykle przejażdżka była bardzo

Iga

Tylko 4-ech śmiałków zdecydowało się w takim upale zdobyć Lysą Horę! Dotarcie do podnóża nie sprawiło nam problemu, mimo małej awarii roweru - "pana"! Potem było gorzej! Coś jechaliśmy, coś podprowadzaliśmy, ale w końcu dotarliśmy na szczyt! Piękne widoki, satysfakcja i wspaniały humor, później super jazda w dół! W Zermanicach postanowiliśmy się wykąpać w jeziorze, by trochę się odświeżyć i ładniej pachnieć po tym wysiłku! Niestety, nasz zapach chyba tylko się pogorszył?! W Karwinie kolejny raz trzeba było wymieniać dętkę!04.08.Chyba trochę za wcześnie (a może za prędko jeździmy?) wybraliśmy się na Gorolskie Święto do Jabłonkowa. Po dotarciu na miejsce okazało się, że są tylko organizatorzy. Zapisaliśmy się, spożyliśmy własny prowiant oraz ciepłą zupkę oferowaną w ramach wpisowego, a potem popedałowaliśmy do Dolnej Lomnej. Wracając wstąpiliśmy do Lasku Miejskiego, ale nadal nie było żadnych imprez, więc postanowiliśmy wracać do Jastrzębia.
                                                                                                                                               Iga

Chyba trochę za wcześnie (a może za prędko jeździmy?) wybraliśmy się na Gorolskie Święto do Jabłonkowa. Po dotarciu na miejsce okazało się, że są tylko organizatorzy. Zapisaliśmy się, spożyliśmy własny prowiant oraz ciepłą zupkę oferowaną w ramach wpisowego, a potem popedałowaliśmy do Dolnej Lomnej. Wracając wstąpiliśmy do Lasku Miejskiego, ale nadal nie było żadnych imprez, więc postanowiliśmy wracać do Jastrzębia.                                                   Iga

Dzień wolny od pracy i super pogoda, więc postanowiliśmy zdobyć kolejną górę - Prasiva! Samo dotarcie do jej podnóża sprawiło co niektórym trochę problemu, ale już sama góra?! Nawet prowadząc rower w bardzo skromnym odzieniu było ciężko!!! Jednak jakoś udało nam się dotrzeć na szczyt i warto było! Piękny kościółek, super widoki i schronisko, w którym mogliśmy ugasić nasze pragnienie. W drodze powrotnej nasza koleżanka miała małą kolizję, ale potem już bez problemu - chociaż po zmroku - dotarliśmy do domu.
                                                                                                                                                  Iga

W sobotę rano spotkaliśmy się z Wandrusami w pobliżu miejsca, gdzie Pszczynka ma swoje źródła. Dla wielu z nas było to niemałym zaskoczeniem, że znajduje się ono tak blisko naszych domów. Od źródeł podążyliśmy trasą biegnącą jak najbliżej rzeki, przez Warszowice do Pszczyny. Tutaj zatrzymaliśmy się na rynku, aby posmakować smakołyki serwowane z okazji „Dni Pszczyny”. Po odpoczynku z pszczyńskiego rynku ruszyliśmy wprost do Jankowic, aby obejrzeć żubry. Na terenie żubrowiska sesja fotograficzna, odpoczynek, posiłek, a potem dalej w kierunku miejsca gdzie Pszczynka wpada do Wisły. Stamtąd mieliśmy już krótki, 15 – to kilometrowy odcinek do Piasku na nocleg. Po zakwaterowaniu rozpaliliśmy grila, aby zdobyć siły do dalszej zabawy. Po kolacji ostatni punkt programu – zabawa w Ośrodku Kultury „Kaniówka”, gdzie zaopatrzeni w dobre humory i złoty trunek bawiliśmy się do późna w nocy.

Następnego dnia wczesnym rankiem zebraliśmy się całą grupą, aby pojechać na pszczyński rynek skąd do Goczałkowic na zaporę i do Stacji Uzdatniania Wody. Tutaj Pan Dyrektor wyjaśnił nam cały proces uzdatniania wody i dostarczania jej do klienta. Pełni mądrości pożegnaliśmy się z żorskim klubem i rozjechaliśmy się do domów. Dziękujemy Ryśkowi i Romanowi za zorganizowanie super rajdu – do zobaczenia na trasie Pszczynki za rok.
                                              Renbull

08-09.09. Terlicko - Czechy
"Rajd Żwirki i Wigury"

XX jubileuszowy rajd Żwirki i Wigury! I bez prezesa?! Już w piątek powitaliśmy część uczestników, którzy nocowali w SP nr 19. W sobotę - po oficjalnym powitaniu - w wyjątkowo zwartym peletonie dojechaliśmy na Kostelec. Niektórzy z nas wzięli udział we mszy, bo niestety trochę się spóźniliśmy. Następnie w pochodzie ruszyliśmy pod pomnik lotników. Po wielu przemówieniach, złożeniu kwiatów i wysłuchaniu chóru udaliśmy się na miejsce noclegu. A tam jak zwykle: konkursy (prym Wagabunda), ognisko(krótko, bo deszcz), tańce i śpiewy. Super zabawa! Nie da się opisać, po prostu, trzeba tam było być i przeżyć to!
                                                                           Iga

Pierwszy raz Ondraszki zorganizowały rajd do ujścia Olzy. Skoro byliśmy u źródła, wypadało nam też pojechać do ujścia tej rzeki. Jak zwykle trasa była bardzo ciekawa, choć nieco utrudniona ostatnimi opadami deszczu. Przejeżdżaliśmy przez rodzinne miejscowości naszych znanych rodaków: Franciszka Pieczki - Godów i Zbigniewa Wodeckiego - Łaziska. Część grupy dotarła do miejsca, w którym można było zamoczyć jedną nogę w Olzie a drugą w Odrze. Meta była w Wierznowicach, gdzie spożyliśmy pyszną kiełbaskę i uzupełniliśmy płyny w naszych organizmach. A potem spokojnie wracaliśmy do Jastrzębia.
                                                                                                      Iga

Rankiem ruszyliśmy na Jurę. Rowerowa trasa na ten dzień zapowiadała się ciekawie. Słonko ładnie świeciło, choć rześkie już powietrze czasami przewiewało nasze ubrania.  Z Rzędkowic przez Kotowice, Żarki, Przewodziszowice, jechaliśmy w stronę Planetarnego Szlaku po drodze zahaczając o zamki czy nawet pustynię Siedlecką. Tutejszy Planetarny Szlak okazał się mniej ciekawy niż ten beskidzki. W drodze powrotnej wjechaliśmy na remontowane zamki Mirów i Bobolice. Następnego dnia ruszyliśmy  przez jaskinię Głęboką na górze Zborów w stronę Podogrodzienieckiego zamku i tamtejszej góry Birów. Widok z niej był wspaniały. Jeszcze powrót do Rzędkowic po samochód i niestety powrotna droga do domu. Dwa dni szybko mijają.

Niespodziewanie dowiedzieliśmy się, że akurat tego dnia jest kolejny (długo przez nas oczekiwany!) rajd rodzinny w Zebrzydowicach. Dlatego też tylko kilku Wiercipiętów pojechało na tę imprezę. Oznakowanymi trasami rowerowymi i różnymi bocznymi ścieżkami, zabezpieczani przez policję, przejechaliśmy przez Kończyce Małe, Kaczyce, Kończyce Wielkie. Po drodze zwiedziliśmy dwa zamki, a potem dotarliśmy pod amfiteatr w Zebrzydowicach, gdzie ugoszczono nas pyszną grochówką i gorącą herbatą!
                                                                                                                                         Iga

Ruszyliśmy w 14-sto osobowej grupie w kierunku Rybnika. Zimno i brak słońca nie zniechęcił nas. W prywatnym ogrodzie państwa Poloczków gdzie zorganizowana była meta upiekliśmy serwowane kiełbaski, rozegraliśmy konkursy by po jakimś czasie ruszyć w powrotną drogę. Jako że nie czas było jeszcze do domów postanowiliśmy wjechać do Pawłowic na "Święto Kapusty". Mogliśmy skosztować parę potraw z tego warzywa jak i wypić kawę czy zjeść pączka domowej roboty. Jako że od rana byliśmy w drodze musieliśmy ruszyć przed końcem tej imprezy  do domu, a szkoda.

Po wielu próbach zwiedzenia Muzeum Dzwonków, w końcu myśleliśmy, że się uda. Dokładnie o wyznaczonej porze byliśmy pod drzwiami. Niestety otworzyła gospodyni twierdząc, że się godzinę spóźniliśmy i księdza niema. Jako że prędzej sam z nim telefonicznie uzgadniałem, wiem, że byliśmy o wyznaczonej porze tylko zarozumiały, nierzetelny ksiądz nie miał ochoty wyjść. No cóż pozostało nam szybko obejżec zbiory bez słownego komentarza (nie z naszej strony) i pocieszyć się na myśl o wieczornym zakończeniu sezonu przy "korycie". Imprezę wspaniale zorganizowała Irka z Józiem. W miarę jedzenia i picia zabawa rozkręciła się na całego, że aż żal było wracać do domu.
                                                                RenBull

Ciężko było rano wstać po sobotnim zakończeniu Wiercipiętów, ale mimo to 10-ciu rowerzystów wyruszyło z jaru na IX Powiatowy Rajd Rowerowy Wodzisławia. Na starcie otrzymaliśmy fajne czerwone koszulki, plakietki i talony na posiłek. Zmarznięci wyruszyliśmy w trasę. Całą drogę zabezpieczała straż i policja, była też karetka i serwis rowerowy. Bez problemu dotarliśmy do gospodarstwa państwa Kaczyny w Rogowie. Smaczna kiełbasa i gorąca herbata dodała nam sił, więc niektórzy postanowili wziąć udział w konkursach. Mirkowi W. udało się zająć II miejsce w rzutkach. Wracając, większość naszej grupy wpadła do nas, by dokończyć "koryto" z poprzedniego dnia:)
Iga

W tym dniu spotkaliśmy się w 4 rowerki w Jarze, a że świeciło słoneczko wybraliśmy się do Katowic by uczestniczy we mszy za ojczyznę i 30-lecie ślubu państwa Wolnych z klubu "Wagabunda". Po mszy złożyliśmy kwiaty na grobie nieznanego żołnierza i pod wierzą spadochronową. W drodze powrotnej zaczął padać  gęsty śnieg, co bardzo utrudniło nam drogę powrotną, ale my "Wiercipięty" śniegu się nie boimy, więc chociaż było zimno i ślisko, ciężko pedałując wróciliśmy do domu. Zmęczeni i zmarznięci, ale jak zwykle zadowoleni.
                                    Stasiu G.

Pierwszy raz członkowie naszego klubu postanowili wspólnie powitać Nowy Rok. Zdecydowana większość pojawiła się po 23-ej pod Kinem Centrum. Bawiliśmy się super, były tańce, śpiewy, wspominanie wycieczek z minionego roku. O północy polał się szampan, życzeniom i uściskom nie było końca! Ok. godz.1.30 porozchodziliśmy się do domów, obiecując sobie, że za rok to powtórzymy.
                                                                               Iga